เนียมอ้ม
เนียมอ้ม ชื่อวิทยาศาสตร์ Chloranthus spicatus (Thunb.) Makino (ชื่อพ้องวิทยาศาสตร์ Chloranthus inconspicuus Sw.) จัดอยู่ในวงศ์กระดูกไก่ (CHLORANTHACEAE)[1]
สมุนไพรเนียมอ้ม มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า ต๋านม่วง ม่วงต๋าน (เชียงใหม่), พังกะ (เลย), เนียม, ฝอยฝา เกดเมือง เนียมสวน (กรุงเทพฯ), กระดูกกบ (สุราษฎร์ธานี), ราก ราม (ปัตตานี), เนียมอ้ม (ภาคเหนือ), เนียม เนียมจีน เนียมบ้าน (ไทย), กกฟ้า เล่งม้ง (จีน) เป็นต้น[1]
ลักษณะของเนียมอ้ม
- ต้นเนียมอ้ม จัดเป็นพรรณไม้ล้มพุ่ม แตกกิ่งก้านสาขาออกรอบ ๆ ต้น ต้นเป็นสีเขียว มีความสูงได้ประมาณ 1-3 ฟุต ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด เป็นพรรณไม้กลางแจ้งที่พบขึ้นตามป่าชื้นทั่วไป[1]
- ใบเนียมอ้ม ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ ลักษณะของใบเป็นรูปไข่ ปลายใบเรียวแหลมหรือมนก็มี โคนใบสอบ ส่วนขอบใบจักเป็นซี่ ๆ ทู่ ๆ แผ่นใบเป็นสีเขียว ผิวใบเป็นปุ่ม ๆ ก้านใบยาวประมาณ 0.5 นิ้ว[1]
- ดอกเนียมอ้ม ออกดอกเป็นช่อยาวบริเวณส่วนยอดของก้าน ก้านหนึ่งจะมีช่อดอกประมาณ 5-7 ช่อ ส่วนตัวดอกนั้นมีขนาดเล็ก จะออกตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ กลางดอกมีเกสร 3 อัน[1]
- ผลเนียมอ้ม ลักษณะของผลเป็นรูปไข่ ก้านผลนั้นจะค่อย ๆ เรียวไปหาโคน[1]
สรรพคุณของเนียมอ้ม
- ชาวจีนจะใช้รากเนียมอ้มปรุงเป็นยาแก้โรคมาลาเรีย (ราก)[1]
- ดอกนำมาชงเป็นยาดื่มแต่น้ำเป็นยาแก้ไอ (ดอก)[1]
- รากมีสรรพคุณเป็นยาขับเหงื่อ (ราก)[1]
- รากใช้เป็นยาพอกหัวฝีหรือสิว (ราก)[1]
ข้อควรระวัง : สำหรับการใช้รากนั้น อย่าใช้มากจนเกินไปหรือเกินกว่าขนาดที่กำหนด เพราะจะทำให้เป็นพิษได้[1]
เอกสารอ้างอิง
- หนังสือพจนานุกรมสมุนไพรไทย, ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 5. (ดร.วิทย์ เที่ยงบูรณธรรม). “เนียมอ้ม”. หน้า 403-404.
ภาพประกอบ : www.flickr.com (by Michael Thomas)
เรียบเรียงข้อมูลโดยเว็บไซต์เมดไทย (Medthai)
