ชงโค
ชงโค ชื่อวิทยาศาสตร์ Bauhinia pottsii var. decipiens (Craib) K.Larsen & S.S.Larsen จัดอยู่ในวงศ์ถั่ว (FABACEAE หรือ LEGUMINOSAE) และอยู่ในวงศ์ย่อยราชพฤกษ์ (CAESALPINIOIDEAE หรือ CAESALPINIACEAE)
สมุนไพรชงโคขาว มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า ตะโป (น่าน)[1],[2]
หมายเหตุ : ชงโคชนิดนี้น่าจะเป็นชนิดย่อยเดียวกันกับชงโคขาว ที่พบขึ้นหนาแน่น โดยเฉพาะทางภาคตะวันออกเฉียงใต้[2]
ลักษณะของชงโค
- ต้นชงโค จัดเป็นไม้พุ่มพาดพันกับต้นไม้อื่น ไม่มีมือเกาะ ตามกิ่งอ่อนมีขน ชงโคชนิดนี้เป็นพืชถิ่นเดียวของไทย พบได้เฉพาะที่อำเภอบ่อไร่ จังหวัดตราดเพียงครั้งเดียว[1],[2]
- ใบชงโค ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ ลักษณะของใบเป็นรูปไข่ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 10-15 เซนติเมตร และยาวประมาณ 9-14 เซนติเมตร แผ่นใบแยกเป็นสองพู ปลายใบมน โคนใบเป็นรูปหัวใจ ผิวใบด้านบนเรียบ[1]
- ดอกชงโค ออกดอกเป็นช่อบริเวณซอกใบและที่ปลายกิ่ง ชงโคชนิดนี้กลีบดอกจะเป็นสีขาว รังไข่มีขนกำมะหยี่ขึ้นปกคลุม ไม่ใช่ขนแข็งเอน[1],[2]
- ผลชงโค ผลมีลักษณะเป็นฝักและแตกได้[1]
สรรพคุณของชงโค
- ตำรายาพื้นบ้านล้านนาจะใช้รากชงโค นำมาต้มกับน้ำดื่มเป็นยาเจริญอาหาร (ราก)[1]
เอกสารอ้างอิง
- หนังสือสมุนไพรพื้นบ้านล้านนา. (ภาควิชาเภสัชพฤกษศาสตร์ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล). “ชงโค”. หน้า 45.
- สำนักงานหอพรรณไม้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. “ชงโค”. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก : www.dnp.go.th/botany/. [07 ม.ค. 2015].
ภาพประกอบ : pharmacy.mahidol.ac.th/siri/
เรียบเรียงข้อมูลโดยเว็บไซต์เมดไทย (Medthai)
