ข้าวต้ม
ข้าวต้ม ชื่อวิทยาศาสตร์ Wissadula periplocifolia (L.) Thwaites จัดอยู่ในวงศ์ชบา (MALVACEAE)[1]
ต้นข้าวต้ม มีชื่อท้องถิ่นอื่น ๆ ว่า จั่นนก มะกล่องข้าวตัวผู้ (ภาคเหนือ), ข้าวเหนียวหมา (ภาคใต้) เป็นต้น[1]
ลักษณะของต้นข้าวต้ม
- ต้นข้าวต้ม จัดเป็นไม้พุ่ม ลำต้นตั้งตรง มีความสูงได้ประมาณ 0.5-2 เมตร[1]
- ใบข้าวต้ม ใบเป็นใบเดี่ยวออกเรียงสลับ ลักษณะของใบเป็นรูปใบโพ ปลายใบแหลม โคนใบป้าน ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-6 เซนติเมตรและยาวประมาณ 3-15 เซนติเมตร ท้องใบมีขนขึ้นหนาแน่นเป็นรูปดาว มีหูใบลักษณะเป็นเส้นยาว[1]
- ดอกข้าวต้ม ออกบริเวณปลายกิ่ง แต่ละช่อมีดอกย่อยประมาณ 2-3 ดอก มีกลีบดอกเป็นสีเหลืองอ่อน[1]
- ผลข้าวต้ม ผลเป็นผลแห้งแตกได้ ที่ปลายเป็นฝา ฝาละ 2 แฉก ผลมีพู 5 พู เมื่อแก่พูจะแยกออกจากกัน[1]
สรรพคุณของข้าวต้ม
- ตำรับยาพื้นบ้านล้านนาจะใช้ลำต้นแห้งของต้นข้าวต้มนำมาผสมกับสมุนไพรอื่น ๆ อีกหลายชนิด ต้มกับน้ำดื่มเป็นยาแก้ดีซ่าน (ลำต้นแห้ง)[1]
เอกสารอ้างอิง
- หนังสือสมุนไพรพื้นบ้านล้านนา. (ภาควิชาเภสัชพฤกษศาสตร์ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล). “ข้าวต้ม”. หน้า 227.
ภาพประกอบ : www.planta.cn, ecflora.cavehill.uwi.edu
เรียบเรียงข้อมูลโดยเว็บไซต์เมดไทย (Medthai)
